Waar stond ik, waar sta ik en waar ga ik heen…
De laatste tijd merk ik dat ik veel terugkijk op de laatste jaren van mijn leven en mij dan bedenk: jeetje…. wat is er toch veel gebeurd en wat is er eigenlijk allemaal gebeurd. Vooral dat laatste is wel een dingetje zeg maar. Wat is er eigenlijk allemaal gebeurd?
Laat ik alvast een ding verklappen, ik ben nooit het type geweest waarbij alles voor de wind ging. Dat ben ik niet en dat hoort ook niet bij mij. Ik wil graag ergens komen, maar het moet niet te makkelijk gaan. Ik wil graag die heuvels beklimmen en moeite doen om er te komen. Nu moet ik wel meteen de kanttekening maken, je hebt heuvels en bergen. Heuvels zijn okay maar die bergen kwam ik de laatste jaren wel erg vaak tegen.
Waar stond ik…..
Dat is lastig want tja, waar stond ik nu eigenlijk in mijn leven? Op het moment van zijn in het verleden was ik daar minder bewust mee bezig. Ik deed mijn ding en deed vooral wat men verwachtte. Ik runde een bedrijf genaamd ‘gezin’ en ik probeerde nog een baan naast mijn ‘bedrijfje’ te runnen. Op zich ging mij dat best redelijk af tot ik op een moment in mijn leven dacht, is dit het? Is dit wat ik wil. Ik kwam al heel snel tot de conclusie dat ik deze vraag met nee moest beantwoorden. En hoe verder? Want het beantwoorden van deze vraag was niet heel lastig. Dan komt de vraag: wat wil je dan wel? Tja… wat wil ik dan wel verzuchtte ik heel vaak. Wat wil ik eigenlijk? Vertellen wat je niet meer wilt kan iedereen, maar stel jezelf eens de vraag wat je wel wilt.
Goed, dat er dingen anders moesten daar was ik wel uit. het bedrijfje dat ik runde, dat kon anders. Ik leerde mijzelf meer bewust te zijn van wat ik heb en daarvan te genieten. Langzaam begon ik mijn gezin niet meer te zien als bedrijfje maar als toegevoegde waarde aan mijn leven. Ook bedacht ik mij dat ik niet gelukkig was in mijn werk. Ook daaraan ging ik werken. Ik startte een opleiding en wat was dat heerlijk. Niet meer op de automatische piloot, maar mijn hersenen aan het werk zetten. Twee maal eerder heb ik mensen geholpen bij het opzetten van een bedrijf. Dit maakte mij gelukkig. En eindelijk durfde ik de wens uit te spreken dat ik graag mijn eigen bedrijf wilde gaan beginnen. Nu ik het hardop uitgesproken had, wilde ik het ook concreet gaan maken. Die bergen kwamen ook in deze periode. Mijn geest gaf aan dat waar ik stond, zij niet langer wilde blijven kamperen. Maar ook mijn lichaam ging mij in de steek laten. Ik moest verder, niet langer meer blijven in het nu maar de rails neer gaan leggen voor mijn reis. Die zijsporen kwamen wel, want op het rechte spoor blijven dat past gewoon niet bij mij. Daar ben ik veel te nieuwgierig voor en ik wil veel te graag ervaren wat een zijspoor mij kan brengen en of ik daar weer mijn nieuwe spoor van kan maken. Dus gooide ik de kolen in de locomotief, warmde deze op en ging op reis. Een reis waarbij mijn trein vol zat met mensen, maar waar er een aantal van uitstapte bij een halte en er weer nieuwe passagiers een stuk met mij op weg gaan…….
Waar ga ik heen….
Ik leef nu veel minder in het nu. Ik ben veel meer bezig met de rails die aangelegd moet worden om door te kunnen gaan. Zonder rails geen reis. Laat ik voorop stellen dat ik een persoon ben die niet graag wil weten waar mijn reis eindigt, maar ik heb inmiddels wel duidelijk een beeld voor me. Vooral in ons bedrijf. Toen ik met Mirelle startte zo’n 1 ½ jaar geleden was dat beeld er al. Groeien, vooral groeien. Elle Office Support moest bekend worden. Ik zag enorm veel mogelijkheden en ik wilde eigenlijk alles tegelijk. Want samen kunnen wij zoveel! Niet alleen het op afstand werken als Virtueel Assistant of Personal Assistant, maar ook bijvoorbeeld de vaste opvang voor opdrachtgevers bij ziekte van personeel met als voordeel dat de opdrachtgever maar 1 keer iemand in hoeft te werken die dan altijd oproepbaar is. Het helpen van ondernemers in de groei van hun bedrijf.
Zo kan ik wel legio voorbeelden noemen. Ik heb geleerd om niet alles tegelijk te willen. Dat kan niet en dat kan ik ook niet aan. En daar komt weer die bekende vraag om de hoek kijken. Wat willen we dan wel? Waar staat Elle over 5 jaar. Daar kan ik wel antwoord op geven. Wij zien toch wel dat we met Elle iets moois in handen hebben. Ten eerste is ons voordeel dat we met z’n tweeën zijn. Bij ziekte of andere uitval kunnen we onze opdrachtgevers blijven bedienen. Ons systeem is zo ingericht dat overname van opdrachtgevers mogelijk is. Niet alle opdrachtgevers zullen hier gebruik van maken, maar de mogelijkheid is er. De rails die we bouwen loopt nu richting een fijn netwerk om ons heen. Er komen steeds meer opdrachten en leuke samenwerkingen onze kant op. We willen toe naar een bedrijf waarbij wij het vaste gezicht blijven voor opdrachtgevers maar waar het steeds meer voor gaat komen dat we opdrachten ook uitzetten in ons netwerk. We bieden dan nog steeds de gewenste Elle-kwaliteiten en zullen dit ook waarborgen. Voor de opdrachtgever houdt dit in dat hij 1 vast contactpersoon heeft binnen Elle. De opdrachtgever kan al zijn of haar vragen kwijt en wij zorgen ervoor dat de juiste persoon met de juiste kwaliteiten en kennis op de opdracht komt. Zo kunnen we nog breder diensten aan gaan bieden. Op dit moment, 1 ½ jaar na onze start, zijn we hier al mee bezig. Volop hebben we gespreken met ZZP’ers die totaal verschillende diensten aanbieden (van accountants tot tekstschrijvers en van mede VA’s tot recruiters).
De rails zijn wij aan het bouwen en de locomotief is op gang. Een ding staat vast: wij blijven het gezicht van Elle dat zal nooit veranderen.
Stel jij de vraag weleens? Wat wil jij nu eigenlijk en waar wil jij over 5 jaar zijn? Waar sta jij op dit moment? Sta je bewust in het nu of accepteer je het nu? Ik ben benieuwd of ook jij hiermee bezig bent. En vind je het leuk om samen eens onder het genot van een kopje thee of koffie je visie helder te maken vooral op zakelijk gebied, bel mij eens…. het is namelijk fantastisch om een rails te bouwen en je locomotief op te starten. Wie weet kunnen we een deel van de reis samen afleggen.
Lieve virtuele groet,
Mariëlle Elsing
06-24308042